To English versionEnglish flag

nieuwsbrief

Nieuwsbrief 6: augustus - december 2004

Mijn zomerreces is ten einde als fluitiste Eleonore Pameijer en ik op 20 augustus te gast zijn op een concert van fluitist Ronald Snijders en gitarist Robie Faverij op het Blues- en Jazz Festival in Delft. We spelen een aantal duostukken en improviseren ook met zijn vieren. De communicatieve vaardigheden van Ronald zijn geweldig. Hij weet werkelijk met zijn spel en zijn verhalen het publiek om zijn vinger te winden.

Op de Amsterdamse UITMarkt presenteren Eleonore en ik ons 6 Continenten Projekt tijdens twee korte concerten in het gebouw van Muziekgroep Nederland. De voorstellingen op de UITMarkt worden altijd erg goed bezocht. Dat is natuurlijk heel prettig spelen, al is het de vraag of we hier veel nieuwe liefhebbers van nieuwe muziek zullen werven.

Op 30 september reis ik per trein naar Hamburg waar ik op 1 oktober speel in het ‘Haus für Kunst und Handwerk’. Ik logeer bij componist Georg Hajdu en zijn vrouw, de Amerikaanse pianist Jennifer Hymer. Op het programma staat o.a. een werk, dat Georg voor me heeft geschreven. Jennifer heeft het concert georganiseerd. Het is inspirerend om twee dagen met hen op te trekken. Hamburg is bovendien gezelliger en bezienswaardiger dan de doorsneestad in Duitsland. Ik speel premières van Elena Kats-Chernin en Ian Munro (Australië), Moises Bertran y Ventejo (Spanje) en Bart Spaan (Nederland).

Op 7 oktober (mijn verjaardag), speel ik in de Pieterskerk in Leiden tijdens een symposium van de Veerstichting. Dit is een soort denktank van de Leidse Universiteit, die elk jaar een overkoepelend thema kiest, waar lezingen en workshops over gehouden worden. Dit jaar is dat ‘Grenzen’ en mijn bluesprogramma houdt zich met grenzen en het overschrijden daarvan bezig. In een half uur kan ik precies een stuk uit elk der 6 Continenten laten horen en zo het grensoverschrijdend karakter van dit projekt belichten.

In november vindt de derde ronde van het 6 Continenten Projekt van Eleonore en mij plaats. Dit keer komen de Nederlandse bijdrages van Hanna Kulenty (Nederland/ Polen), Ron Ford (Nederland/ USA), Christina Oorebeek (eveneens Nederland/ USA) en de buitenlandse van Valton Bequiri (Kosovo), Gao Ping ( Nieuw-Zeeland/ China) en Lalanath de Silva (Sri Lanka). Gao Ping en Lalanath de Silva zijn voor de concerten overgekomen en leiden hun werk ook in. Lalanath bespeelt ook de rabana (een Sri Lankaanse trommel) in een aantal delen van zijn Suite ‘Droplets of Music’. De première van deze derde ronde is op 5 november in de Amsterdamse Amstelkerk (wederom georganiseerd door de IJsbreker) en we herhalen het programma op 6 november in de Vishal in Haarlem (onze andere trouwe afnemer), waar we ook gewoontegetrouw een Haarlemse componist op het programma plaatsen (Rob du Bois ditmaal). Op 7 november volgt dan nog een concert in Eindhoven (Stichting Axes/ de Witte Dame) en het weekend daarna in den Horn (bij Groningen). In 'Westerklavier' geeft Eleonore voor het concert nog een workshop aan een groep fluitleerlingen over de verschillende moderne fluittechnieken, die zij in de stukken van het concert daarna zal gebruiken. De deelnemers zijn heel gemotiveerd en nieuwsgierig. Liefhebbers mogen in de pauze haar alt- en basfluit bespelen en na de pauze improvisren ze met mij. Het is een vuurdoop voor hen maar Eleonore weet ze heel handig en speels tot improvisatie te verleiden.

Op 15 november vertrek ik voor een reis naar Brazilië en (vooral) Bolivia. In 1999 speelde ik al in Argentinië, Uruguay en Chili, in 2001 in Brazilië en wederom in Argentinië. Latijns-Amerika boeide me en ik wilde ook graag landen op dit continent bereizen, die nog minder verwesterd zijn. Bolivia vertegenwoordigt waarschijnlijk nog het meest het authentieke Zuid-Amerika. De Ambassade in la Paz wilde logistiek helpen en HIVOS, de organisatie voor ontwikkelingshulp, die vorig jaar ook al mijn Cubareis mogelijk maakte,vond mijn plannen passen in hun cultuurbeleid. In april was Gilberto Mendes, de nestor van de nieuwe Braziliaanse muziek, een week in Nederland om de première van zijn nieuwe werk, dat hij voor fluitiste Eleonore Pameijer en mij schreef, bij te wonen. Nu was hij bereid een concert voor mij te organiseren op de Universiteit van Sao Paulo. Ik logeer bij Gilberto in het veel rustiger Santos. Gilberto componeert op zijn 82ste nog steeds en is het tweede deel van zijn autobiografie aan het schrijven. Op 17 november speel ik mijn bluesprogramma op de Universiteit van Sao Paulo voor een zaal vol muziekstudenten en docenten.
De volgende dag vlieg ik naar la Paz. De hoofdstad van Bolivia ligt op 4000 meter hoogte. Het vliegveld El Alto is het hoogste ter wereld. Veel bezoekers vallen hier ten prooi aan hoogteziekte. Op het moment, dat ik vanuit het vliegtuig in de slurf stap komt een golf van duizeligheid over me heen. Eerst vlieg ik echter nog door naar Cochabamba. Een temperatuur van 27 graden en een hoogte van slechts 2500 meter maken deze plaats tot een ideale plek om in Bolivia te acclimatiseren.
Op 20 november geef ik in Cochabamba een lecture-recital ten huize van de Russische pianiste Nadia Lapitch en diezelfde avond een concert in het somptueuze Palacio Portales, waarbij ik o.a. twee nieuwe blues speel van de Boliviaanse componisten Oldrich Halas en Oscar García.
Mijn tweede aankomst in la Paz, de volgende dag, voelt al haast normaal. Mijn eerste nacht aldaar valt mee, al bevind ik me grotendeels in een soort slaap-waaktoestand. Componist Oldrich Halas laat de me op mijn vrije dag la Paz zien. Op 22 november geef ik een lezing op het Conservatorium, bekijk ik daar Boliviaanse pianomuziek in de bibliotheek en bezoek ik een aantal radiostations voor interviews .‘s Avonds speel ik op de residentie van de Ambassade. Op 23 november sluit ik mijn tournee af met een concert in het Teatro Municipal in la Paz in het kader van het Festival Nieuwe Muziek in la Paz en Cochabamba. Voor een uitgebreid verslag van deze tournee kunt u het artikel lezen, dat binnenkort in het tijdschrijft ‘Mens en Melodie’ zal verschijnen. Foto's van deze reis kunt u zien in de fotogalerij.
Op 15 december kan ik wat dichter bij huis blijven. Ik geef dan 2 lecture-recitals op de Academie voor muziek en woord in Schoten (bij Antwerpen) op de jaarlijkse studiedag: één over 'jazzinvloeden in eigentijdse pianomuziek' en één over mijn Bluesproject.
Op 17 december schetsen Eleonore, zangeres Irene Maessen en mijn collega Ralph van Raat in de Ruïnekerk in Bergen een muzikaal portret van de Componistengroep Amsterdam, bestaande uit John Borstlap, Joep Franssens en Jeff Hamburg. We voeren o.a. een prachtige, nieuwe liederencyclus van John Borstlap uit. Dit concert is weer eens een bewijs, dat eigentijds componeren beslist niet onverenigbaar is met emotionaliteit en verstaanbaarheid.
Muzikaal eindigt 2004 voor mij met een reis naar Israël en de Palestijnse Gebieden samen met Eleonore. Vijf jaar geleden was ik voor het laatst in Israël. Destijds, in 1999, leek het vredesproces nog in beweging te zijn, maar inmiddels is de tweede intifada al weer vier jaar bezig en is de toekomst in de regio onzekerder dan ooit. Niet bepaald de ideale omstandigheden om in Israël en de Palestijnse Gebieden concerten te geven. De uitnodiging, die Eleonore en ik kregen om in het Museum van de Diaspora, Beit Hatefutsoth, in Tel Aviv ons programma met muziek van geheel of vrijwel vergeten joodse componisten uit het interbellum te spelen, is echter aantrekkelijk genoeg om onze aanvankelijke aarzeling te overwinnen. We hebben een programma samengesteld met werk van Leo Smit, Dick Kattenburg, Marius Flothuis, Lex van Delden, Rosy Wertheim, Erwin Schulhoff, Alon Nechushtan en Jeff Hamburg. Dick Kattenburgs carrière als componist werd in de knop gebroken, toen hij in 1943 op 24-jarige leeftijd door de nazi’s werd vermoord - een lot, dat Leo Smit ook op relatief jonge leeftijd trof. Rosy Wertheim wist onder te duiken maar heeft na de oorlog niet meer gecomponeerd. Lex van Delden en Marius Flothuis waren actief in het verzet. Van Flothuis zullen we werk spelen, dat hij componeerde tijdens zijn internering in kamp Vught. Erwin Schulhoff liep als jood en communist dubbel gevaar en stierf in 1942 in het kamp Wülzburg in Beieren. Daarnaast hebben we recente werken van de jonge Israëlische componist Alon Nechushtan en van zijn joodse, Nederlands-Amerikaanse collega Jeff Hamburg geprogrammeerd. We spelen dit programma in Tel Aviv en op de Universiteit van Haifa. Op de residentie van de Ambassadeur in Herzlyiah spelen we een programma, dat deels klassiek is en deels uit werk uit ons 6 Continenten Projekt bestaat. Datzelfde programma spelen we ook in Bethlehem, waar we veel contacten met Palestijnen leggen, die hopelijk in een hernieuwd en uitgebreider bezoek aan de Palestijnse Gebieden zullen uitmonden.
Voor een uitgebreid verslag van deze tournee kunt u het artikel lezen, dat binnenkort in het tijdschrijft ‘Mens en Melodie’ zal verschijnen. Foto's van deze reis kunt u zien in de fotogalerij.

Klik hier om Nieuwsbrief 1 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 2 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 3 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 4 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 5 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 7 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 8 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 9 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 10 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 11 te lezen

Klik hier om Nieuwsbrief 12 te lezen